سیر تا پیاز دکتری در استرالیا از زبان یک ایرانی
در این قسمت از مجله ی استارت ویزا، با دو نفر از هموطنامون در شهر ملبورن استرالیا همراه شدیم که یکیشون دانشجوی پی آر و دیگری دانشجوی بین المللی هست بنابراین هرکدوم با شرایط متفاوت، مشغول تحصیل در مقطع دکتری در استرالیا هستند.
دکتری در استرالیا ۳ تا ۴ سال طول میکشه. بعضی ها فاند میگیرن و به استرالیا میان، بعضی ها شهریه شون رو خودشون میدن، اونایی که ندارن شهریه شون رو Wave میکنند. شرایط دانشجوی بین المللی با دانشجوی پی آر متفاوته.
در استارت ویزا همراه ما باشید.
مشاهده این ویدئو خالی از لطف نیس!
تفاوت شرایط دانشجوی پی آر با دانشجوی بین الملل
برای کسی که در اینجا پی آر داره، گرفتن فاند و گرنتز و اسکالرشیپ کمی راحت تره و معمولا در صورتی که پی آر باشی، شهریه ت خود به خود Wave میشه.
دانشجوهای اینترنشنال معمولا با فاند میان حتی دانشجوهای کشورهای دیگه مثل چین و هند، به خاطر این که در اینجا PHD در رشته های علوم پایه اینطوریه که استادها یه گرنتی رو میگیرن و بابت اون گرنت، یه دانشجوی دکتری میگیرند که بتونن اون گرنت رو انجام بدن. پس هزینه ی پروژه کاملا مشخص شده، میمونه هزینه دانشگاه و هزینه ی زندگی. میشه گفت دانشگاه ها همیشه یه فاند مشخصی برای دانشجو های اینترنشنال دارند و همونطور که گفته شد این هزینه برای دانشجوهای دامستیک، Wave میشه.
انواع فاند برای دانشجوهای اینترنشنال
- فاندی که هزینه ی دانشگاه رو باهاش پرداخت میکنند.
- فاندی که برای هزینه ی زندگی میدن.
عموما دانشجوها هردو فاند رو میگیرن اما گاهی دانشگاه، شهریه ی دانشگاه رو Wave میکنه ولی بابت هزینه ی زندگی بهت پولی نمیده و میگه خرج و مخارج زندگی به عهده ی خودته.
مدت زمان دکتری برای دانشجوهای اینترنشنال و دامستیک
مدت زمان دکتری برای دانشجوهای اینترنشنال ۳ سال و نیم هست که تایم خیلی حساسیه چون اگه نتونی تو این مدت درست رو تموم کنی، باید تمام هزینه های دانشگاه رو بپردازی. اما در صورتی که دانشجوی دامستیک باشی، چون هزینه ی دانشگاهت Wave شده دیگه مهم نیست که توی ۳ سال و نیم درست رو تموم کنی یا تو ۵ سال.
بیشتر بخوانید: کار دانشجویی در استرالیا
آیا کسی که در استرالیا پی آر باشه، دکتری براش کاملا رایگانه؟
نمیشه گفت دکتری در استرالیا کاملا رایگانه ولی رایگان شدنش بسیار آسونه. یه نکته ی خیلی مهم راجع به دکتری در استرالیا که احتمالا خیلی ها نمیدونن اینه که برای خوندن دکتری لزوما لازم نیست که فوق لیسانس داشته باشید.
بورسیه گرفتن برای دکتری
این قضیه، بسیار رقابتیه و تاجایی که دیدم خیلی منصفانه برخورد میشه و خیلی به شرایط دانشجو بستگی داره. یه کمیته هست که نگاه میکنه که کدوم یک از این اپلیکیشن ها، باز تولید بیشتری برای دانشگاه خواهد داشت که این، اون معیار اصلیه. هرچقد تعداد اپلیکیشن ها بره بالاتر، رقابتی تر میشه و گرفتن بورسیه هم سخت تر میشه منتها من برای دانشجوهای اینترنشنال دیدم که این ها یک ترم رو با هزینه ی خودشون شروع کردن و بعد از ترم اول تونستن بورسیه یا اسکالرشیپ بگیرن.
یعنی این مسیر رو آسون تر دیدن تا صبر کنند که فاندشون جور بشه، ولی باید از قبل، آمادگی مالیشون رو نشون داده باشند که میتونند دو الی سه ترم در استرالیا با هزینه ی خودشون زندگی کنند که این هم باز بستگی به نوع رشته داره که آیا با کار کردن میشه یک سال هزینه ی زندگی و دانشگاه رو بپردازی یا نه. درواقع به این دلیل راحت تره که وقتی شما شروع به درس خوندن در استرالیا میکنید، راه های بیشتری برای گرنت گرفتن براتون باز میشه.
از طرفی تعداد کمی از گرنت ها ترکیبی هست، بقیه شون به دو دسته تقسیم میشه که یا فقط برای دانشجوهای دامستیکه یا فقط برای دانشجوهای اینترنشنال.
نکته
بخشی از این سازمان هایی که گرنت میدن، دارن پولشون رو از جاهای دیگه ای تامین میکنند و وظیفشون گرنته، یعنی اگه اون پول رو خرج نکنند نمیتونند کاری بکنند. مثلا اگه یه کارفرمایی در استرالیا میاد یک نفر رو اسپانسر میکنه، یه درصدی از اون پی رول سالانه ش رو باید بذاره برای آموزش سیتیزن های استرالیا یعنی این پول ها باید برای کسانی که در استرالیا سیتیزن دارند، خرج بشه.
در کل این تفاوت ها و شرایط مختلف برای دانشجوهای بین الملل و سیتیزن کاملا طبیعیه و هر کدوم نقاط قوت و ضعف خودشون رو دارند.
